Ταξιδεύοντας
Φαίνεται ότι υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων σε αυτόν τον κόσμο: αυτοί που δεν μπορούν να σταματήσουν να ταξιδεύουν και εκείνοι, που πάντα, δεν πάνε πουθενά. Προτιμούν τον καναπέ και τηλεόραση, δίχως διάθεση να δουν η να μάθουν τίποτα.
Προτιμώ να σκέφτομαι τον εαυτό μου ως ένα μέλος της πρώτης κατηγορίας, στους ταξιδευτές… Έτσι εκπλήσσομαι όταν βλέπω πόσο ευτυχισμένοι είναι, οι μη μετακινούμενοι, έτσι τουλάχιστον φαίνεται να είναι.
Εντούτοις, όταν το καλοσκεφτούμε, συνειδητοποιούμε ότι χρειάζεται πολύ περισσότερο χρόνο για να γεμίσει, από όσο χρειάζεται για να χάσει ταξιδεύοντας.
Εδώ, ίσως θα μπορούσαμε να μάθουμε από αυτό.
Μετά από 42 χρόνια οδήγησης, είμαι ακόμα ένθερμος εραστής όλων των μοτοσικλετών, βασικά όμως των On off, διότι πάντα μου έδιναν την δυνατότητα, να αισθάνομαι ελεύθερος, όπου ελευθερία, σημαίνει ότι έχω τη δυνατότητα να ταξιδεύω παντού, σε κάθε είδος εδάφους.
Ακόμη ανατριχιάζω κάθε φορά που τοποθετώ τα πράγματα στην μοτοσικλέτα μου, θυμάμαι την πρώτη μου φορά στη Vespa τη 200 rally, όπου για μπαγκαζιέρα είχα μια βαλίτσα της μητέρας μου, ένα ταξίδι με σκηνή, στο άγνωστο τότε Πάπιγκο, όπου είχε χωματόδρομο από το ποτάμι και επάνω, η κατασκήνωση δε, στον Βοϊδομάτη.
Έτσι, δεν θα μας βρείτε συχνά στους καναπέδες, με την μπύρα στο χέρι, αλλά ψάχνοντας τις άγνωστες γωνιές, η όσες ακόμη δεν έχω καταφέρει να δω.
2.700.000 χλμ με μοτοσικλέτα έχω διανύσει στη ζωή μου έως τώρα, 69 μοτοσικλέτες έχουν περάσει από τα χέρια μου, ζώντας την απόλυτη εμπειρία, ταξιδεύοντας με σεβασμό πάντα, προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσω αυτά που βλέπω.
Υπάρχουν μικροί δρόμοι, ίσιοι δρόμοι, άλλοι με στροφές, με φουρκέτες, τρέλα όμως έχω με τους ορεινούς δρόμους, τους άγνωστους δρόμους …..
Οδηγώ και σταματώ, κάθομαι στην άκρη, βγάζω το κράνος, σηκώνω την φωτογραφική, ακούω το κλικ και παγιδεύω την εικόνα, ζω με αυτό.
Όσο ταξιδεύω, τόσο μαθαίνω για τους τόπους και τα έθιμα, μαθαίνω την ιστορία από τους ντόπιους, όπως εκείνοι ξέρουν να τα λένε, η καλύτερα όπως τα άκουσαν από τα λόγια των πατεράδων και παππούδων τους.
Με ταξιδεύω στα ονειρεμένα μέρη της χώρας μας, με ταξιδεύω εκεί, που όλοι θέλουμε κάποια στιγμή να πάμε, στα βουνά και στα ποτάμια, στις πηγές τους στα δροσερά πλατάνια με τις πανέμορφες πλατείες τους, τις άγνωστες παραλίες κλπ. Χωριά, άλλα ξεχασμένα και άλλα με ζωή από κάποιους ονειροπόλους, που πίστεψαν στην ανάπτυξη του τουρισμού τους. Και καλά κάνουν και καλά τα καταφέρνουν, αφού ορισμένα χωριά που έχουν εγκαταλειφθεί, είναι αφημένα στη μοίρα τους, σε αντίθεση με τα άλλα που έχουν ακόμη ανθρώπους που αγαπούν τον τόπο τους.
Πιστεύω, ότι επισκεπτόμενος κάποιες, από τις λιγότερο εξερευνημένες γωνιές της Ελλάδας, προσπαθώ μέσα μου, να αντικαταστήσω τις πλατείες της πόλης, με τα γραφικά χωριά.
Στα πρόσφατα ταξίδια μου, θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω μέσα από εικόνες, στα 20 πιο όμορφα χωριά, (ένα βιντεοταξίδι για κάθε περιοχή) έτσι θα έχετε την ευκαιρία, με ένα εξαιρετικό τρόπο, ώστε να ξεκινήσετε τα νέα ταξίδια σας.
Ο κατάλογος καταρτίστηκε από δική μου οργάνωση, με την οποία θα επιλέγω κάθε χρόνο, 20 χωριά για να προωθηθούν, επιλέγοντας το τοπίο, την κληρονομιά και τον πολιτισμό τους.
Το 2018 έχει ονομαστεί ως «έτος χωριών» από εμένα, προσπαθώντας να δώσω μια άλλη διάσταση σε εκείνους, που μέσα από τις εικόνες, θα μάθουν για τον κάθε τόπο, βασικές πληροφορίες.
Το Tracer adventure club, πλέον αλλάζει σελίδα, καθώς στρέφει το ενδιαφέρον του στον ενναλακτικό τουρισμό και την πληροφόρηση, μέσα από εικόνες, βίντεο και εναέρια πλάνα, προσπαθώντας να βγάλει στο προσκήνιο, τα κρυμμένα πετράδια της χώρας και να σας ενθαρρύνει για πιο ποικίλες, τουριστικές διαδρομές.
Από τα βόρεια προς τα νότια και ανατολικά προς τα δυτικά, εδώ θα δείτε τα ωραιότερα χωριά που θα επισκεφθώ η έχω επισκεφθεί σε όλη την Ελλάδα το 2018 -19.
Είμαστε ταξιδευτές. Χρησιμοποιούμε τη μοτοσικλέτα μας για ταξίδια. Βλέπουμε τους τροχούς μας, ως μέσο για να εξερευνήσουμε τον κόσμο και να επεκτείνουμε τους ορίζοντές μας.
Αλλά τώρα, αν ταξιδεύουμε σε μοτοσικλέτα, είμαστε λίγο συγκεχυμένοι, χαμογελάμε, βγάζουμε φωτογραφίες, στο τέλος της ημέρας όπου βρισκόμαστε, το ζούμε, αγαπάμε κάθε τι γύρω μας. Διασχίζοντας σε πολυσύχναστη κυκλοφορία στην πόλη μετά την αισθάνεσαι σαν κόλαση. Αυτό, δεν είναι αυτό που πραγματικά μας αρέσει, προτιμούμε τους μικρούς και στριφτερούς δρόμους, που εκτείνονται κατά μήκος ποταμών και χωριών, βουνά που φαίνονται από απόσταση.
Έτσι κατευθυνόμαστε προς τα βουνά, όπου βρίσκουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα διανυκτέρευση με σκηνή, πεντάστερα. Η οδήγηση με την μοτοσικλέτα σας, κάνει να κουράζεστε περισσότερο από ότι σε ένα αυτοκίνητο, που σας κάνει τεμπέλη, οπότε γιατί να μην πάρετε το χρόνο σας, να χαλαρώσετε κάτω από τα αστέρια, ειδικά εδώ σε αυτή την χώρα, έχουμε το προνόμιο του ιδανικού καιρού, αν και μας τα χαλάει τελευταία.
Αυτό, μας δίνει επίσης το χρόνο να σταματήσουμε πιο συχνά και να αναπνεύσουμε τον καθαρό αέρα, μακριά από τα καυσαέρια, απολαύστε την απίστευτη θέα, που είναι δωρεάν ακόμη.
Παρακολουθήστε τις αγελάδες στα λιβάδια, αναρωτιούνται γιατί φορούν κουδούνια, τα πρόβατα, τα κατσίκια το ίδιο. Προφανώς υπάρχουν τα κουδούνια και έχουν άλλο ήχο σε διαφορετικό κοπάδι, ώστε να μην μπερδεύονται.
Περνάμε μερικούς καταπληκτικούς δρόμους με υπέροχο τοπίο, απολαμβάνουμε τις γρήγορες στροφές, τις φουρκέτες, τα δάση, τις λίμνες, μετά συζητήσεις για το ποιος είναι ο καλύτερος οδηγός. Υπάρχουν στιγμές που γελάμε, στιγμές που φωνάζουμε. Η σχέση αναβάτη με συνοδοιπόρο, έχει αποδειχθεί, ότι είναι πολύ σημαντικό στοιχείο σε κάθε ταξίδι, πρέπει πραγματικά να εμπιστευτεί ο ένας το άλλον.
