Το Καλογερικό, ή γεφύρι του Πλακίδα βρίσκεται στο Ζαγόρι, κοντά στο χωριό Κήποι (Μπάγια), σε τοποθεσία όμως που ανήκει στο Κουκούλι. Στη δεξιά όχθη υπήρχε και λειτουργούσε νερόμυλος με το ίδιο όνομα (Καλογερικός).

Πρόκειται για ένα τρίτοξο πέτρινο γεφύρι, με μήκος περίπου 55 μέτρων και πλάτος καταστρώματος μεγαλύτερο των 3 μέτρων, ενώ στα πλάγια αντί για στηθαίο φέρει αραιές αρκάδες.
Είναι ένα από τα γνωστότερα πέτρινα γεφύρια του Ζαγορίου, ένα θαυμάσιο δείγμα της υψηλής λαϊκής τεχνικής και αισθητικής της τότε εποχής.

Κτίστηκε το 1814 και κόστισε 20.000 γρόσια τα οποία χορήγησε ο τότε Ηγούμενος της Μονής του Προφήτη Ηλία Βίτσας, Σεραφείμ.
Το μοναστήρι του Προφήτη Ηλία διατηρούσε στο σημείο αυτό υδρόμυλο μαζί με νεροτριβή και η κατασκευή του γεφυριού έγινε για να αντικαταστήσει το παλιότερο γεφύρι, ώστε να κάνει το πέρασμα πιο ασφαλές.
Το παλιό γεφύρι ήταν ξύλινο και είχε κατασκευαστεί στα μέσα του 18ου αιώνα από τον Νεγαδιώτη Ζώτο Ρούσση, που δαπάνησε για τον σκοπό αυτό 8.000 γρόσια.

Το καλογερικό γεφύρι που το αντικατέστησε, συντηρήθηκε και από τους Κουκουλιώτες αδελφούς Αλέξανδρο και Αντρέα Πλακίδα το 1866 (ή το 1863) και από τότε φέρει και το όνομα τους.
Το 1912 ο Ευγένιος Πλακίδας συντήρησε και αυτός το γεφύρι χτίζοντας εκεί και μια βρύση.
Έργα για τη συντήρηση των βάθρων του έγιναν το 1950 από την κοινότητα του Κουκουλίου καθώς και από την αρχαιολογική υπηρεσία το 1969.
Η τελευταία το 1964 χαρακτήρισε το γεφύρι ως διατηρητέο ιστορικό μνημείο.
Παρόλα αυτά το 1977 το γεφύρι κινδύνεψε αλλά χάρη στην έγκαιρη κινητοποίηση των κατοίκων της περιοχής και της αρχαιολογικής υπηρεσίας σώθηκε.
Την εποχή εκείνη ένας εργολάβος είχε αυθαίρετα εγκατάσταση «σπαστήρα» στη περιοχή για την εξόρυξη αδρανών υλικών και από τις εκρήξεις κινδύνευε το γεφύρι να υποστεί ανεπανόρθωτες ζημιές.
Και αν τελικά το γεφύρι σώθηκε, το τοπίο της περιοχή αλλοιώθηκε σημαντικά, όπως αναφέρει ο Κουκουλιώτης δάσκαλος και ιστοριοδίφης Κώστας Λαζαρίδης, στο βιβλίο του για το Κουκούλι.

Ο ίδιος μας πληροφορεί ότι τα παλιότερα χρόνια υπήρχε στο μονοπάτι που ένωνε το Κουκούλι με το καλογερικό γεφύρι, μια από τις ωραιότερες «σκάλες» του Ζαγορίου.

Το γεφύρι του Μύλου

Βρίσκεται έξω από τους Κήπους και γεφυρώνει το Μπαγιώτικο ρέμα. Σύμφωνα με την επιγραφή που υπήρχε πάνω από το μεσόβαθρό του, κατασκευάστηκε το 1748. Εξυπηρετούσε τις μετακινήσεις προς τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις της περιοχής και όσους ήθελαν να πάνε από τους Κήπους στην Ελάτη και στη συνέχεια στα Γιάννενα. Το όνομά του προέρχεται από τον γειτονικό εκκλησιαστικό μύλο που υπάρχει ανακαινισμένος μέχρι και σήμερα, από το 1748

Είναι τρίτοξο, με τα δύο μεγαλύτερα τόξα του να έχουν άνοιγμα περίπου 9 μέτρων το καθένα, ενώ η τρίτη μικρότερη ψευδοκαμάρα έχει άνοιγμα 3 μέτρα. Για στηθαία έχει κάθετους, ψηλούς αρκάδες. Έχει κηρυχτεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο γεγονός που το κάνει να διαφέρει από τα υπόλοιπα γεφύρια του Ζαγορίου. Στο κέντρο του γεφυριού υπάρχει μια επιγραφή πάνω σε μια μαύρη πέτρα που αναφέρει «βουστροφηδόν», δηλαδή ανάλογα με την κίνηση των βοδιών.

Την ημέρα των Θεοφανείων ο παπάς ρίχνει το Σταυρό στο νερό από την κορυφή του γεφυριού.