TransFagarasan, πολλές οι αναφορές, «Ο δρόμος προς τον ουρανό», «Ο δρόμος προς τα σύννεφα», «Ο καλύτερος δρόμος οδήγησης στον κόσμο» και ακόμη «Ένα εντυπωσιακό μνημείο της Μεγαλομάνας Γης», το TransFagarasan ανεβαίνει, Negoiu, οι ψηλότερες κορυφές του βουνού Fagaras και της Ρουμανίας.
Αυτό δεν είναι απλά ένα πέρασμα μέσα από ένα κενό, αλλά μια μετωπική επίθεση, μια έντονη και θεαματική υπενθύμιση της ανεξέλεγκτης δύναμης που σφραγίζει τον εαυτό της σε ένα ανατριχιαστικό τοπίο.
Επίσης είναι γνωστό ως «Τρανσυλβανικές Άλπεις», τα Fagaras Mountains είναι πλούσια σε μοναδικά άγρια ζώα και γραφικά μονοπάτια πεζοπορίας, ποδηλασίας και φυσικά μοτοσικλέτας.
Κανένας επισκέπτης δεν πρέπει να αποθαρρύνεται από τη σημαντική διαφορά ύψους. ο δρόμος είναι μια σχετικά εύκολη ανάβαση ακόμα και για τους ποδηλάτες που βαραίνουν με όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό. Το Transfagarasan σχεδιάστηκε για να είναι προσβάσιμο σε βαρέα στρατιωτικά οχήματα και η κλίση δεν είναι ποτέ πολύ απότομη, εξ ου και οι πολλές στροφές της φουρκέτας. Παρόλο που είναι η πιο γνωστή γραφική κίνηση στη Ρουμανία, υπάρχουν ταχύτερες οδοί που συνδέουν τη νότια και κεντρική Ρουμανία, το Transfagarasan εξακολουθεί να είναι σχετικά ανυπέρβλητο από τις μαζικές κινήσεις.
Πώς συγκρίνεται αυτή η κίνηση με άλλους μεγάλους δρόμους; Εδώ δεν πλησιάζεις τα ΣΚ εκτός εάν θέλεις την ταλαιπωρία.
«Κάναμε λάθος, αυτό είναι καλύτερο από το Stelvio, αυτός είναι ο καλύτερος δρόμος στον κόσμο!» αυτά ειπε ο Τζέρεμι Κλάρκσον – Top Gear.
Αυτός ο δρόμος δεν είναι για αδύναμη καρδιά, δυστυχώς άκουσα την είδηση και είδα το αυτοκίνητο ένα ζευγάρι πέθανε στον αυτοκινητόδρομο Transfagarasan την ημέρα που περνούσαμε. Δεν ξέρω την πλήρη ιστορία, αλλά γνωρίζω ότι εάν αφαιρεθείς εδώ, δύσκολα τη γλυτώνεις, είναι μια κοινή αιτία θανάτων εδώ στο Transfagarasan.
Όταν σχεδιάζετε το ταξίδι σας εδώ στο Transfagarasan δώστε στον εαυτό σας αρκετό χρόνο για τη διέλευση. Είναι λάθος να υπολογίζετε την ημέρα σας απλά κοιτάζοντας τις αποστάσεις σε ένα χάρτη.
Δεν είναι μόνο τα οχήματα που χρησιμοποιούν τον αυτοκινητόδρομο, πολλοί ποιμένες χρησιμοποιούν την ίδια διαδρομή με μεγάλα κοπάδια. Μόλις μπουν στο δρόμο τον κλείνουν μέχρι να φτάσουν σε ένα μονοπάτι ή σε βοσκότοπο. Με ένα βράχο από τη μια πλευρά και γκρεμνό στο άλλο, συχνά δεν έχουν πού να πάνε για να σας αφήσουν να περάσετε.
υτό είναι ένα ταξίδι που πρέπει να πραγματοποιηθεί σε πραγματικά ελεύθερο χρόνο. Αν βρίσκεστε σε βιασύνη για φτάσετε κάπου, πάρτε άλλους δρόμους.
Υπάρχει το εστιατόριο που βρίσκεται στην άκρη της λίμνης, έχει και δωμάτια, οι τιμές είναι λίγο ακριβές για τα ρουμανικά πρότυπα, αλλά υποθέτω ότι πρόκειται να καλύψει το κόστος μεταφοράς των προμηθειών και του προσωπικού σε μια τέτοια απομακρυσμένη τοποθεσία.
Transfăgărășan , κωδικός DN7C
Πρωινό στο Σιμπίου λοιπόν και αναχώρηση για το βουνό και τι βουνό!!
Το ταξίδι αποκτά τεράστιο ενδιαφέρον για τη παρέα, αφού κανένας τους δεν είχε έρθει ξανά εδώ.
Ιδιαίτερης σημασίας για εμένα η καταγραφή με βίντεο και φωτογράφιση διαφορετικών στόχων, είχε το αποτέλεσμα μια ευχάριστης, αλλά βροχερής ημέρας. Στόχος η αρχή της διαδρομής του Transfagarasan, την Cârţişoara, εδώ η ξεκινάς πρωί πρωί, η δεν έρχεσαι καθόλου Σαββατοκύριακα.
Τα ταξίδια στο εξωτερικό είναι μοναδικά και πρέπει να τα ζεις όπως πραγματικά σου αρέσουν, όπως τα έχεις σκεφτεί, όπου εσύ αποφασίζεις να πας, να σταματάς για μια φωτογραφία, δίχως άγχος. Τα πρωινά είναι μεγάλο πλεονέκτημα για αυτούς που τους αρέσει το πρωινό ξύπνημα, είναι διαφορετικά, είναι μαγικά τα χρώματα που θα δείτε, άλλες εικόνες που θα μείνουν για πάντα ανεξίτηλες μέσα σας.
Το πέρασμα του όρους Fagaras δεν έγινε διάσημο από το ελαφρώς δύσκολο, σε επίπεδο προφοράς όνομά του »Transfagarasan», έγινε διάσημο μαζί και η ενδιαφέρουσα πλευρά της Ρουμανίας, η οδήγηση με μοτοσικλέτα, γιατί είναι ο ορισμός της ιδανικής διαδρομής, αλλά με πακέτο τη συγκλονιστική θέα, καθώς και την αίσθηση ελευθερίας που νιώθεις.
Κατά τη διάρκεια της διαδρομής ανεβαίνοντας συναντήσαμε διάφορα chalet, που προσφέρουν διαμονή με εντυπωσιακή θέα, όπου η στάση για έναν ελληνικό καφέ είναι υποχρεωτική.
Η εντυπωσιακή θέα προς το βουνό έχει πολλά σκιερά κομμάτια, ανάμεσα τους δε στα έλατα, αρκούδες εμφανίζονται και είναι συχνό φαινόμενο βάσει πληροφοριών.
Το εθνικό οδικό δίκτυο που συνδέει το Pitesti με το Sibiu, κατασκευάστηκε κάπου το 1970 με 1974, επί Τσαουσέσκου για στρατιωτικούς, κυρίως, λόγους, χαρακτηρίστηκε επίτευγμα της εποχής του καθώς εμπεριείχε μεγάλο οικονομικό και ανθρώπινο κόστος, διότι το εργατικό δυναμικό δεν ήταν εξειδικευμένο και στα 2,000 περίπου μέτρα που φτάνει το πέρασμα, είναι απλά αλπικές συνθήκες.
Οι στροφές διαδέχονταν η μια την άλλη με καταιγιστικό ρυθμό, που δυστυχώς λόγω βροχής δεν τη καταχάρηκα, αλλά θα επανέλθω δριμύτερος.
Η εντυπωσιακή θέα προς το βουνό έχει πολλά σκιερά κομμάτια, ανάμεσα τους δε στα έλατα, αρκούδες εμφανίζονται και είναι συχνό φαινόμενο βάσει πληροφοριών.
Κατά τη διάρκεια της διαδρομής ανεβαίνοντας συναντήσαμε διάφορα chalet, που προσφέρουν διαμονή με εντυπωσιακή θέα, όπου η στάση για έναν ελληνικό καφέ είναι υποχρεωτική.
Πριν την Balea Lac όμως, υπάρχουν δέκα υπέροχα χιλιόμετρα που σε φέρνουν αντιμέτωπο με το δέος της κορυφής του βουνού, μικροί καταρράκτες δεξιά αριστερά δίνουν τη δική τους πινελιά στο ήδη μαγευτικό τοπίο. Σε διάφορα σημεία υπήρχαν πινακίδες για ελεύθερο κάμπινγκ
Τα ψηλά δέντρα έχουν σχεδόν εξαφανιστεί αφού έχω πλέον ξεπεράσει τα 1.500 μέτρα υψόμετρο με το τοπίο να είναι Αλπικό πλέον και η κορυφή να είναι ορατή.
Ο δρόμος έχει ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον, συνεχείς στροφές διαρκείας και πολλές, πολλές φουρκέτες, ενώ το τοπίο εναλλάσσεται με τρεχούμενα νερά και γκρεμνά, που αν πέσεις δε σταματάς ούτε με brembo.
Οι ασπροκόκκινες μπαριέρες σε βάζουν για τα καλά στο πνεύμα, εδώ ήρθες να οδηγήσεις και όχι να χαζολογήσεις, η ανάβαση είναι συνεχής αλλά όχι απότομη, δίνοντάς σου την ευκαιρία να απολαμβάνεις ταυτόχρονα, την εντυπωσιακή διαδρομή.
Η άσφαλτος έχει πολύ καλή πρόσφυση, αλλά έχει και πολλά σαμαράκια, που πολλές φορές σε εκνευρίζουν.
Η ανυπομονησία να δεις από κοντά αυτά που έχεις διαβάσει ή έχεις χαζέψει στο Yutube φτάνει στο τέρμα της, η ταμπέλα σε ενημερώνει ότι πλέον ξεπέρασες τα 1.700 μέτρα υψόμετρο και έχεις ήδη φτάσει στην Balea Lac, μια λίμνη που δημιουργήθηκε από το λιώσιμο του χιονιού και ήδη είσαι στο υψηλότερο σημείο που μπορείς να φτάσεις με μοτοσικλέτα (2,034 μέτρα).
Εδώ αξίζει να στήσεις τη μοτοσικλέτα σου, να την φωτογραφήσεις και να περπατήσεις μέχρι την Cabana Balea Lac, τα πνευμόνια σου θα γεμίσουν με πεντακάθαρο αέρα. (αυτά βέβαια όχι σε ώρα που γίνετε της τρελής)
Και, φυσικά, υπάρχει το σημείο που χαρίζει καταπληκτική θέα προς τη διαδρομή (και φωτογραφίζονται όλοι) για την οποία, άλλωστε, ήρθα. Το drone (το καινούργιο, travel edition) που είναι μικρουλάκι, έκανε τη δουλειά του υπέροχα.
Μην ξεχάσετε να πάτε στην κορυφή να δείτε την αρκούδα και να φωτογραφηθείτε.
