Passing old bridge with KTM 1290s

Οδηγώντας προς Σιένα μετά τα Cinque Terre, ο επαρχιακός αυτός δρόμος από Portofino είναι από τις καλύτερες διαδρομές. Το ποτάμι στα αριστερά μου παράλληλα με τον δρόμο, κυλάει μαζί μου, την γέφυρα την είδα από ψηλά και αμέσως έκανα την αναστροφή, είναι εκείνες οι αποφάσεις, που όμως κάνουν την διαφορά και να κατέβω το περίεργο χωμάτινο κομμάτι.
Κάπου κοντοστάθηκα αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια, είσοδος κατευθείαν στην  κουνάμενη τρεμάμενη γέφυρα, με τα ξύλα να τρίζουν από κάτω μου, οδηγούσα να φθάσω απέναντι με σεβασμό και την αδρεναλίνη να ανεβαίνει κατακόρυφα.

Η εύκολη σχετικά περασιά (κρύος ιδρώτας) στην απέναντι μεριά, μου έδωσε κουράγιο να προσπαθήσω να κάνω φωτογράφηση στη μέση, αυτό δεν το έχανα με τίποτα. Τα είδα όλα όμως, όταν άρχιζε να βουλιάζει το πλάγιο σταντ στα σάπια ξύλα, λίγο ποιο αριστερά και το πάτησα σε δοκάρι που τα στήριζε από κάτω, οι βίδες είχαν αρχίσει και βγαίνουν προς τα επάνω, προσπαθώντας να απαλλαχτούν από τα ξύλα.

Το κούνημα το ξέρετε, ένα ανάλαφρο συνεχόμενο λίκνισμα της γέφυρας, από αυτά που σε ζαλίζουν σε βάρκα, που δεν έλεγε να σταματήσει, με ένα τρίξιμο συνεχόμενο (Θα με σκοτώσει ο Σόλωνας έτσι και πέσω μαζί με τη μηχανή), αυτές οι σκέψεις ήταν χειρότερες από το κούνημα.

Όλα καλά όμως, η αποστολή εξετελέσθη, με το ΚΤΜ, φορτωμένο να καμαρώνει στις φωτογραφίες μαζί με εμένα, σαν γύφτικο σκεπάρνι.

Tracer