Ένα ψαρευτικό οδοιπορικό και όχι μόνο στη λίμνη του Λάδωνα, 2 ώρες και 200 χλμ. περίπου από την Αθήνα και βρίσκεστε στον παράδεισο.
Μαλαγρώνοντας
Μέχρι τα μέσα του προηγούμενου αιώνα, η Λίμνη του Λάδωνα δεν υπήρχε. Το αλπικό τοπίο της, με τα ακίνητα, καταγάλανα νερά που καθρεφτίζουν τις καταπράσινες πλαγιές του Αφροδισίου, σχηματίστηκε το 1956, όταν κατασκευάστηκε εδώ το υδροηλεκτρικό φράγμα της ΔΕΗ. Η στάθμη της λίμνης μεταβάλλεται ανάλογα με την εποχή του χρόνου τόσο που στο μέγιστο πλάτος της –γεμάτη δηλαδή– μπορεί να φτάσει το 1,5 χιλιόμετρο, ενώ στο ελάχιστο δεν ξεπερνά τα 75 μέτρα. Οι μεγάλες χωμάτινες επιφάνειες που βλέπετε στις φθινοπωρινές μας φωτογραφίες καλύπτονται εξολοκλήρου από νερό τον χειμώνα. Εντυπωσιακή λεπτομέρεια αυτού του φαινομένου είναι το… γεφύρι που εξαφανίζεται. Στην αντίθετη από εκείνη του φράγματος άκρη της λίμνης, το κτισμένο τον 13ο αιώνα τοξωτό Γεφύρι της Κυράς φαίνεται παράξενο με την πρώτη ματιά γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο: Το «γυμνό» του χρώμα και η λεία επιφάνεια είναι αποτέλεσμα του ότι για έξι περίπου μήνες τον χρόνο είναι βυθισμένο στα τέσσερα μέτρα κάτω από την επιφάνεια του νερού. Το καλοκαίρι, όταν οι βροχές σταματούν και τα χιόνια παύουν να φουσκώνουν το ποτάμι, αναδύεται σαν καινούριο (ή σχεδόν…) μέσα από το νερό. Εδω αποφασίσαμε να έρθουμε να δοκιμάσουμε τις ψαρευτικές μας δυνατότητες και όπως βλέπετε τα καταφέραμε μια χαρά.
