Μετά το απολαυστικό πρωινό στην Αρίστη, φορτώθηκα τα φωτογραφικά μου και το πρώτο γεφύρι που θα κινηματογραφούσα, ήταν το γεφύρι του Καπετάν Αρκούδα
Οι δύο μοτοσικλέτες μας είναι από τα κορυφαία μοντέλα της Triumph motorcycles, ικανές να μας μεταφέρουν από τη μια άκρης της γης στην άλλη.
Κοντά στο χωριό Δίλοφο (πρώην Σοποτσέλι) εκεί στο κεντρικό Ζαγόρι, στη τοποθεσία «Σκούρτη» βρίσκεται αυτό το γεφύρι του Αρκούδα.
Πρόκειται για ένα κτίσμα που δεν φαίνεται εάν περάσεις γρήγορα, το ύψος του είναι περίπου 3,5 μέτρα και το μήκος φτάνει σχεδόν τα 9 μέτρα, είναι μονότοξο με χαμηλούς διακοσμητικούς αρκάδες, αραιά τοποθετημένους.
Το γεφύρι εξασφάλιζε τότε την επικοινωνία του Διλόφου με τους Κήπους και το Κουκούλι.
Στο ανατολικό άκρο του λιθόστρωτου οδοστρώματός του, υπάρχει πέτρινο εικονοστάσι. Το συναντάμε κατευθυνόμενοι από Ασπραγγέλους για Κήπους, αριστερά πάνω στον δρόμο, πίσω από το μνημείο του Καπετάν Αρκούδα.
Κτίστηκε το 1806 με χορηγία 40 Ναπολαιόντιων νομισμάτων, του Εβραίου Ιωαννίτη Σολομών Ματσίλη, που στο σημείο εκείνο κατά τη διάρκεια μιας κακοκαιρίας, είχε κινδυνέψει να χάσει τη ζωή του.
Γι’ αυτό και το γεφύρι παλιότερα, λέγονταν και γεφύρι του Εβραίου, ήταν επίσης γνωστό και με μια άλλη ονομασία, ως «γεφύρι του Λάβδα».
Την τελευταία ονομασία του, ως γεφύρι του Καπετάν Αρκούδα, το πήρε από τον Σαμαρινιώτη Μακεδονομάχο Γεώργιο Αρκούδα ο οποίος έχασε την ζωή του δίπλα στο γεφύρι στις 6 Αυγούστου του 1906, μετά από ένοπλη συμπλοκή του με τουρκικό απόσπασμα.
Σε ανάμνηση αυτού του γεγονότος, οι κάτοικοι της περιοχής έδωσαν το όνομα του ήρωα Καπετάνιου στο γεφύρι, ονομασία που από τις αρχές του 20ου αιώνα επικράτησε των προηγουμένων.
Ένα παλιό δημοτικό τραγούδι της περιοχής μας εξιστορεί τα γεγονότα που συνέβησαν εκεί τον Αύγουστο του 1906: Τρεις περδικούλες κάθονταν ψηλά στη Τσούκα Ρόσια, η μια τηράει τα Γιάννινα κι η άλλη το Ζαγόρι η Τρίτη η μικρότερη μοιρολογάει και λέει: Αρκούδας εσκοτώθηκε στου Λάβδα το γεφύρι, τρεις ντουφεκιές του έριξε ο Λάμπρος ο ντραγάτης η μια τον πήρε ξόφαλτσα κι η άλλη στο ποδάρι η τρίτη ήταν φαρμακερή, τον πήρε στη καρδιά του…
