Μια φωτογραφία από τα παλιά, πάνω σε ένα γεφύρι που σήκωσε ένας φίλος στο Φατσοβιβλίο, με έκανε να γυρίσω πολλά χρόνια πίσω. Πάνε πολλά χρόνια που γύρναγα με τα Enduro στα χωριά της Βιωτίας, Σκούρτα, Πύλη, Δάφνη, αγώνες εναλλακτικοί, κυνηγημένοι από την ΕΛΠΑ, η ήμουν ΣΕΧ.
Είμαι εδώ λοιπόν με το Triumph Tiger 1200 και ψάχνω ένα γεφύρι, εκεί στη Δαφνούλα, πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου γνωστές και άγνωστες εικόνες σε αυτά τα χωριά.
Το Γεφύρι της Δαφνούλας είναι στον Ασωπό ποταμό, ένα μονότοξο γεφύρι που επισκευάστηκε ξανά, (διαλυμένο το θυμόμουν), αφού πέρασα τη Πύλη, συνέχισα στην επόμενη διασταύρωση που είχε πινακίδα, Δάφνη και δεξιά Δαφνούλα. Πήρα τη δεξιά διαδρομή έως ότου συνάντησα κυριολεκτικά ένα χωριό-φάντασμα, πέτρες και ερείπια έχουν μείνει, μην περιμένετε να δείτε κανένα χωριό.
Μια πινακίδα με ενημερώνει ότι είμαι Δαφνούλα και αρχίζει ένας χωματόδρομος, πηγαίνει Ασωπία εάν θυμάμαι καλά, με πολλές διακλαδώσεις, πινακίδα πουθενά, μάντεψα, ώστε βλέποντας τα ρέματα, κατάλαβα που βρισκόταν περίπου, μετά από 2 – 3 λάθος επιλογές έφτασα στον προορισμό μου περίπου. Η μοτοσικλέτα κατάφερε και με πήγε όσο ποιο κοντά γινόταν, η λάσπη και το μονοπάτι που στένεψε αρκετά, με έκανε να πάω με τα πόδια, οπότε δεν το ρίσκαρα με το θηρίο.
Η εικόνα του γεφυριού όμως μου δημιούργησε στιγμιαία σύγχυση, που είναι αυτό εδώ χωμένο, στην Ήπειρο είμαι? Μια μεγάλη καμάρα και μια μικρή στα δεξιά, στέκει πάνω από τα θολά και καταφανώς βρώμικα, νερά του Ασωπού.
Κάθισα εκεί στην άκρη, έβγαλα κάμποσες φωτογραφίες και προσπάθησα να θυμηθώ τα παλιά λημέρια, τώρα η τοποθεσία αυτή είναι κοντά στη Αθήνα, 70 κάτι χλμ. αν αξίζει το βλέπετε από τις φωτογραφίες.
Η συνέχεια γνωστή, τα χωριά εδώ ειδικεύονται στα κρεατικά, οι σούβλες γυρνάνε ασταμάτητα μοσχομυρίζοντας τους δρόμους, Δερβενοχώρια είναι εδώ και οι ταβέρνες αναστενάζουν τα Σαββατοκύριακα.
