Το πέρασμα στη Ρουμανία έγινε με την πλατφόρμα από Oryahovo, η ζέστη τρομερή, η σκιά των φορτηγών μας βοήθησε να δροσιστούμε λίγο έξω και μέσα στο καράβι, μια πλεύση 20 λεπτών επάνω στο Δούναβη.
Μετά το διάσημο Transfagarasan, «ο καλύτερος δρόμος στον κόσμο» όπως το ονόμασε ο Jeremy Clarkson της Top Gear, είναι η Transalpina που βρισκόταν ήδη στο δρόμο μου. Και ήμουν έτοιμος για περισσότερα από 150 χιλιόμετρα απόλαυσης.
Η εθνική οδός Transfagarasan μπορεί να πάρει το μερίδιο του λέοντος των επισκέψεων από τους τουρίστες που ταξιδεύουν στη Ρουμανία λόγω των καμπυλών της και των θεαματικών αξιοθέατων, αλλά λίγοι ταξιδιώτες συνειδητοποιούν ότι υπάρχει ένας ακόμη υψηλότερος ορεινός δρόμος που περιμένει να εξερευνηθεί.
Tα βουνά Parang από το Novaci έως το Sebes, είναι η εθνική οδός 67C όπου έχει κερδίσει πραγματικά το ψευδώνυμό, Transalpina. Ονομάζεται επίσης ο δρόμος του βασιλιά, ο αυτοκινητόδρομος έχει μόλις αρχίσει να αναγνωρίζεται για το καταπληκτικό μέρος που είναι. Transalpina, ο υψηλότερος υψομετρικά δρόμος στη Ρουμανία, που διασχίζει τα βουνά Parang
Η Ιστορία της Τρανσαλπίνας
Η αληθινή ιστορία της Τρανσαλπίνας είναι στην πραγματικότητα συζητήσιμη. Μία θεωρία δηλώνει ότι ο δρόμος δημιουργήθηκε από τους Ρωμαίους ως έναν τρόπο μετακίνησης προς και από τη Σαρμίζετζουσα, την κύρια πόλη της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στη Ρουμανία, η οποία εξακολουθεί να φιλοξενεί πολλά ερείπια και είναι ένας σημαντικός αρχαιολογικός χώρος.
Το 2007, ένα έργο δημόσιων έργων που αποσκοπούσε στον εκσυγχρονισμό της Transalpina ανοίγοντας τους δρόμους, ώστε να διευκολύνει τους τουρίστες να απολαμβάνουν την υψηλότερη εθνική οδό, στη χώρα. Θα χρειαστούν πέντε χρόνια για να ολοκληρωθεί, αλλά η κατασκευή ολοκληρώθηκε τελικά τον Απρίλιο του 2012. Ταυτόχρονα, πολλοί άνθρωποι αμφισβήτησαν την απόφαση, καθώς ο δρόμος ήταν παλαιότερα διαθέσιμος μόνο στους αληθινούς λάτρεις του βουνού με οχήματα κατάλληλα για το περιβάλλον.
Πότε να πάτε
Ένας πιθανός επισκέπτης της Transalpina πρέπει να θυμάται ότι ο δρόμος δεν είναι ανοιχτός όλο το χρόνο. Ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες, ο αυτοκινητόδρομος είναι συνήθως κλειστός τον Νοέμβριο ή τον Δεκέμβριο λόγω της μεγάλης ποσότητας χιονόπτωσης και των επικίνδυνων καταστάσεων οδήγησης που θα μπορούσαν να αναπτυχθούν. Με αυτό το πνεύμα, ένα άτομο που θέλει να ζήση την Transalpina σε όλο της το μεγαλείο, θα πρέπει να σχεδιάσει ένα ταξίδι στα μέσα του έτους και ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες. Κατά τη διάρκεια δε του φθινοπώρου, τα φυλλοβόλα δέντρα θα δουν τα φύλλα τους να αλλάζουν χρώμα, δημιουργώντας ένα απίστευτο σκηνικό με τόνους διαφορετικών αποχρώσεων πράσινου, πορτοκαλί, κίτρινου, κόκκινου και καφέ.
Σχεδιάζοντας μια διαδρομή
Ένας οδηγός που πηγαίνει στην Transalpina βασικά έχει δύο κύριες επιλογές για το πώς θα ήθελε να δει το δρόμο. Αν έρχονται από το βορρά, η καλύτερη επιλογή είναι να παραμείνουν στην πόλη του Sibiu το βράδυ πριν και να κάνουν μια ολόκληρη ημέρα οδήγησης την άλλη. Η άλλη επιλογή είναι να βρεθείτε από το νότο και να μείνετε μια νύχτα στην περιοχή του θέρετρου Ranca πριν ξεκινήσετε το ταξίδι. Βρίσκεστε ήδη στα βουνά, ξεκινώντας από το Ranca και συνεχίζοντας βόρεια, μπορεί να είναι το καλύτερα για να απολαύσετε το τοπίο της Transalpina.
Θα σας πω εκ των προτέρων ότι ο δρόμος είναι απλά εκπληκτικός. Η θέα από μόνη της σου δημιουργεί μια αίσθηση ότι είσαι στην κορυφή του κόσμου και σε μια ξεκάθαρη καλοκαιρινή ημέρα, ίσως κάποιος έχει την εντύπωση ότι βλέπει όλη τη διαδρομή του Δούναβη. Την μέρα που οδήγησα σε αυτή, μπορούσα να δω τις κορυφές των βουνών που βλέπονταν πάνω από τις καταπράσινες κοιλάδες, όπου τα χωριά και οι μικρές πόλεις έμοιαζαν σαν να είχαν κανονιστεί με το χέρι σαν ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, παρόλο που ο καιρός κατά τόπους ήταν βροχερός με ομίχλη.
Για να είμαι ειλικρινής, είναι πολύ δύσκολο να αποφασίσετε προς τα που να κοιτάξετε: τα βουνά, κάτω τις κοιλάδες ή απλά να μείνετε συγκεντρωμένοι στον υπέροχο δρόμο.
Η οδήγηση στη Transalpina μπορεί να είναι επικίνδυνη κατά καιρούς … αλλά επιτρέψτε μου να συνεχίσω να γράφω για αυτό το φανταστικό ταξίδι. Αφού έφτασα στην κορυφή, για αρκετά χιλιόμετρα, κάποιος που οδηγεί κυριολεκτικά στην κορυφή του βουνού, θα δει έναν δρόμο που μπορεί ξεκάθαρα ίσως να είχε σκαλιστεί στην πέτρα. Στη συνέχεια, η κάθοδος αρχίζει με εξίσου αρκετές φουρκέτες και εκπληκτική θέα. Μετά από μια πολύ μεγάλη διαδρομή, οι φουρκέτες είναι όλο και λιγότερες μέχρι να φτάσει κανείς στο τέλος του βουνού, όπου ο δρόμος ξεκινάει μετά από τον ποτάμι. Η οδήγηση μέσα από τα πευκοδάση φτάνει σιγά-σιγά την περιοχή γύρω από το Târgu Jiu και έπειτα προς την εθνική οδό.
