Ένα ΚΤΜ και ένας προορισμός, μια μοτοσικλέτα ιδανική για όλα, που θα σε πάει παντού εύκολα. Η φιλοσοφία της είναι αυτή, σε πάω παντού και είμαι VFM, διότι σε αυτά τα χρήματα, δεν νομίζω να υπάρχει ανταγωνισμός. Φιλική στη χρήση, δεν είναι ψηλή σαν τα αδέρφια της, έχει αναρτήσεις που κάνουν για όλα ( θα προτιμούσα ρυθμιζόμενες ) και βασικά το βαρύ όνομα που σε προδιαθέτει, ότι θα περάσεις καλά μαζί της. Έτσι και εδώ στο συγκεκριμένο ταξίδι, αν και την είχα κάτι ώρες στα χέρια μου, την οδήγησα λες και ήταν χρόνια παρέα μου. Έτσι θα πρέπει να κατασκευάζονται οι μοτοσικλέτες και όποιος είναι γνώστης και θέλει το παραπάνω, ας πηγαίνει στα ποιο εξειδικευμένα μοντέλα. Τα 125 άλογα είναι υπέρ αρκετά, δύναμη δεν θα σου λείψει, τα δε ηλεκτρονικά συστήματα της θα σε αφήσουν απόλυτα ικανοποιημένο. Αξίζει να τη δοκιμάσετε ώστε να καταλάβετε αυτά που γράφω, απλή και τέλεια, τίποτα παραπάνω τίποτα παρακάτω.
Η απόδραση τώρα, ήταν προγραμματισμένη καιρό και προορισμός το καταφύγιο North του φίλου Βασίλη στο τέλος της Άνω Παύλιανης. Ένας καταπληκτικός ξενώνας φτιαγμένος με μεράκι, μια θέα εκπληκτική, ένα δενδρόσπιτο και τα χόμπιτ σπιτάκια που δεν έχουν ολοκληρωθεί ακόμη. Ένα ψιλόβροχο που μας έκανε παρέα κάποια χλμ., μια αίσθηση ότι μπήκε κάπως ο χειμώνας αλλά δίχως κρύο, μια στάση στο καταρράκτη Πέτρας, που του έλειπε το νερό και καφέ στο Πολύδροσο Παρνασσού, κάπως έτσι εξελίχθηκε η διαδρομή έως εκεί. Μέσω Μπράλου αρχίσαμε το ανέβασμα προς Οίτη και η ομίχλη άρχισε να μας τυλίγει στην αγκαλιά της, ορατότητα στα 2-3 μέτρα και κάπως έτσι φθάσαμε στη Παύλιανη.
Tracer
